Öner Yağcı, bir kız çocuğunun 12 Eylül’le hesaplaşmasını anlatıyor; Kardelen’in öyküsü bizi bir yandan sarsıyor, bir yandan da insana olan umudun ve güvenin hiçbir zaman tükenmeyeceği duygusuyla dolduruyor...
Türkiye'de Faşizm'in yükseldiği bir dönemi ele almasıyla önemli, anlatım tekniğiyle oldukça başarısız bir roman.
Olan bitene küçük bir çocuğun gözünden bakması belki sorun değil ama yaşananları haliyle kavrayamayan o çocuğun anlatımında, cümlelerinde doğallığın/gerçekliğin sağlanamaması önemli bir sorun.
Anlatım tekniğindeki bu yetersizliği gidermek üzere bazen bir çocuğun kullanmayacağı/kullanamayacağı kelime ve kavramların kullanılması, durumu daha da can sıkıcı hale getiriyor..
Nanik yapan bir eylül çocuğunun kurutulmuş çiçekler ve güvercinlerle dolu hasretliği bu... Sanki gülmenin resmi kış ortasında bahar, yani kardelen çiçeği...