''Siyaset büyüklerin işiydi, bizim kendi çözmemiz gereken sorunlarımız vardı.Ve en acili de bu ürkütücü ve ölçülemez evrenin içinde insanın ahvalinin veya hayatın amacının, varsa eğer, ne olacağını keşfetmek değil, hayatı en iyi şekilde yaşamaktı.''
Şair olmak istiyordum ben ama babamın kuzeninin boş heveslere hiç tahammülü yoktu. " Şiir de Şiir " dedi. " Kendini Schiller mı sanıyorsun? Bir şair kaç para kazanır? Önce hukuk oku sonra istediğin kadar şiir yazarsın boş zamanlarinda".
Yani sonsuzluğun bakışı altında istisnasız hepimiz birer hayal kırıklığıyız. Nerede okudum hatırlamıyorum ama
" Ölüm, mutlak karanlık geldiğinde her şeyin eşit derecede nafile olduğunu göstererek hayata duyduğumuz güveni baltalar." diye bir şey okumuştum. Evet nafile doğru kelime...