Biz bu ülkeden bir gençlik alacaklıyız. Çocukken şımaramadık, genç olup hep kendimizle uğraşmadık. Canımızı kurtaramazken ülke nasıl kurtulur diye kafa yorduk. Dört başı mamur okumadık, ne okullarda ne sanatta. Gene de, her şeyin çok ciddiye alındığı bir çağda yetiştiğim için mutluyum. Ya şimdiki naylon zamanlarda bir örnek hayatların içinde genç olsaydık?