İnsan birini yitirdiği zaman önce inkar dönemini yaşar. Olamaz, bu bana olamaz , der. Sonra öfke gelir. O insana çok ama çok kızarsın. Öfken küllenince , sona eren ilişkinin yasını tutarsın. Bunu da en son evre olan kabullenme izler. Olayı kabullenince huzura kavuşursun; yaşamın normal temposuna döner ve bu deneyimin ışığında yeni arkadaşlıklara yönelebilme gücünü kendinde bulursun. Eskiden olduğu gibi,hayata gülerek bakabilir, yeni beklentiler içine girersin.