Nishta yürürken tanıdık olmadığı bir ses duyduğunda bir an için burkasının içinde bir sineğin sıkışıp kaldığını düşündü.Sonra bu sesin ne olduğunu anladı. Nishta kendi kendine bir şarkı mırıldanıyordu.
Aklının kısa bir süre için dalıp gitmesi daha kötü bir şeyin, hücrelerinde pusuda bekleyen bir tehlikenin kanıtıymışçasına endişe ve korkunun da kızının sesine yerleşmiş olduğunu hissetti.