"...tavırlarınız insanları çoktandır güldürüyor!"
Moliére'in komedileri insanı yalnız güldürmez, aynı zamanda düşündürür de. Komedinin öznesi olan karaktere acıma duygusu beslediğimiz de olur. Cimri'nin Harpagon'u, Hastalık Hastası'nın Argan'ı gibi Kibarlık Budalası'nın Mösyö Jourdain'i de böyle bir karakterdir.
"Günümüzde asalet unvanlarını çalmak âdet haline geldi."
Soylu doğmamış ama soylu olmaya özenmiş Jourdain, Don Kişotvari eylemlere imza atar ve kılığını değiştirerek, parasını özel derslere harcayarak soylu olacağına inanır. Oysaki soylu doğmamış birisi asla soylu olamayacaktır. Kendi gerçekliğinden kaçmak isteyen Jourdain, onun parasını yemek isteyen özel hocaların, dostu sandığı Dorante'ın elinde maskara olur.
Tiyatro metni okuyucusu olarak biz, biliriz ki Jourdain tamamıyla yanlış bir yoldadır ancak gözünü açmayı ne istemekte ne de bunu aklına getirmektedir. O, parasını sarf ederek soylu olacak, âşık olduğu Doriméne'e soylu olan Jourdain'i kabul edecek ve Jourdain mutlu mesut yaşayacaktır. Fakat bu böyle olmaz.
"Sizin cehaletinizden ben utanıyorum!"
Oyunda gözü kapalı olan yalnız Jourdain'dir. Karısı Madam Jourdain de hizmetçileri Nicole de Kont Dorante ve hatta kızının âşığı Cléonte ve uşağı Coville de son derece uyanık karakterlerdir.
