Seni birdenbire değil usul usul sevdim
“Uyandım bir sabah” gibi değil, öyle değil
Nasıl yürür özsu dal uçlarına
Ve günışığı sislerden düşsel ovalara ♡
Susuzdu, suya değdi dudaklarım
seni sevdim ♡
Mevsim kirazlardan eriklerden geçti
yaza döndü
Yitik ceren arayı arayı anasını buldu
Adın ölmezlendi bir ağız da
benden geçerek
Soludum, üfledim,
yaprak pırpırlandı Ağustos dindi
Seni sevdim,
sevgilerim senden geçerek bütünlendi ♡
Seni sevdim. ♡
Artık tek mümkünüm sensin ♡
Kırmızı Karanfil'ini okurken, 30. sayfada yutkunmayı zorlaştıran şu dizeye denk geldim: "Bu perişan halime sebeptir, senin unutmuşluğunu affetmeyeceğim."
Yollarda akşam dönüşü yorgun argın
Siz yoksunuz şiir yazan ellerim yok
Yarımlar dışa dönmüşüm yarım suskun
Çizginin üstündekilerle yüz yüze
Koca bir gün ne yapmışım nasıl yaşamışım
Haberim yok
İçesiye seyretmeli alacakaranlığı
Gri denizler üstündeki kuş
Gözlerimi ona bağışlıyorum
Kendi yalnızlığında unutulmuş
Bu sonsuz sarılık içinde
Serçeler dilsiz elmalar acı
Eski kıtalar vardı
Eski insanlar vardı
Şimdi birbirine yabancı