Kardeşinin hiç değişmeyen, hep o çocuk görünümüyle kalan yüzüne baktı uzun uzun. Bu yüz belki hep yanlış yapacak ama hiç bir zaman kirlenmeyecek bir adamın yüzü, diye düşündü. Yorgun bir çocukluğun tüm çekinik anlamını dışa vurduran bu yüzde bitkinliklerle dinginlikler sarmaş dolaş olmuştu. Bu yüz güzel bir erkek yüzüydü, hep itilmiş, hep hırpalanmış bir çocukluğun çizgileriyle bilgece örülmüştü..