Kızıma mektuplar Ataol Behramoğlu‘nun okuduğum ikinci kitabı. Bu kitap şairin esarette ve sürgünde kızına dair yazdığı şiirler den oluşmakta. Kitabı okurken duygulandım; zira ben de zindanda esarette geçirdiğim günlerde aynı duyguları yaşamıştım. Belki benim kızım yoktu, çocuğum yoktu ama vardı sevdiklerim tabi. Ben de şiirler yazmıştım duygulandım doğrusu!
İlyada'yı
Bitirdim bugün
Bir hafta
Elimden düşürmeksizin
Okuyarak
-Yoruldukça
Bir kardeşin
Elinin emeği
Tığ örgüsü
Ak perdelerin
Gerisinden
Işıklı bir
Sokağa bakarak-
Sonuçta
Ne küçümse
insanları
derim kızım
Ne de önemse
gereğinden çok.
Ama
anlamaya çalış:
Nedir sınırlarının
varabileceği
son nokta;
Nedir ve ne kadar
genişleyebilir
yüzölçümleri...