Kör Baykuş
Sadık HidayetEn Eski Kör Baykuş Gönderileri
En Eski Kör Baykuş kitaplarını, en eski Kör Baykuş sözleri ve alıntılarını, en eski Kör Baykuş yazarlarını, en eski Kör Baykuş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Sadık Hidayet
Odamı sınırlayan dört duvar arasında, varlığımı ve düşüncelerimi kuşatan hisarın içinde ömrüm azar azar eriyor bir mum gibi, hayır, yanlışım var, ömrüm bir oduna benziyor, ocaktan düşen bir oduna: Öteki odunların ateşinde kavrulmuş, kömürleşmiş, ama ne yanmış, ne olduğu gibi kalmış bir oduna benziyor. Fakat diğerlerinin dumanından, soluğundan boğulmuş...
Ben başka türlüsünü değil, ancak zehirlenmiş bir hayatı yaşayabilirdim.
Hayat bana tek ve değişmez bir mevsim oldu hep. Bu hayat bir soğuk bölgede ve sonsuz bir karanlıkta geçti adeta, öyle ki bağrımda hep aynı alev vardı ve o beni bir mum gibi eritti.
Lakin tek korkum; yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan...
Bazen bir şey düşünüyor, buna kendim de inanmıyordum. Bazen içimde kendime karşı bir acıma duygusu beliriyor, ama aklım ayıplıyordu beni. Birisiyle konuşsam, bir şey yapsam, türlü konularda söze karışsam gönlüm başka yerde oluyordu, aklım başka yerde, ve ayıplıyordum kendimi. Dağılan, çözülen bir kitleydim ben. Sanki hep böyleydim, böyle de kalacağım: acayip, biçimsiz bir karışım...
...önümdeki mangalın ateşinden, geriye bir üfleyişte uçup gidecek kül kalmıştı. Hissettim ki benim düşüncelerim de dayanıksız bir avuç kor gibidir, kül olmuştur, bir üflemeye bakar...
Fakat gözlerini, kapalı gözlerini, bir kez daha görmek gerekir miydi, onlar zihnimde yeterince yer etmemiş miydiler?