Lâ: Sonsuzluk Hecesi
Nazan BekiroğluÖne Çıkan Lâ: Sonsuzluk Hecesi Gönderileri
Öne Çıkan Lâ: Sonsuzluk Hecesi kitaplarını, öne çıkan Lâ: Sonsuzluk Hecesi sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Lâ: Sonsuzluk Hecesi yazarlarını, öne çıkan Lâ: Sonsuzluk Hecesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Şu, üç beş kişiyi bulmayan dünya tenhalığımızda o kadar mı yalnız kaldın ki kendine bile tutunamadın?."
Sayfa 318Kitabı okudu
Gerçek, yalnızca mantığımın kavradığı, bilmek sadece aklımın aldığıdır.
Sayfa 281 - TİMAŞKitabı okudu
Dağ dağa kavuşur gibi Âdem Havva’ya kavuştu.
Sayfa 210
Aklım iyi ki almıyor. Çünkü yaratan, yarattığı şeyin sınırları içine nasıl sığabilir? Onunla nasıl anlaşabilir, bilinebilir? Onun hükmü altına nasıl girebilir?
Sayfa 8
Kalbini kilitlesen ayakların, adımların konuşacak, her biri bir kalp kesilecek, kalbin dile gelecek. Seni kendinden sen bile kurtaramayacaksın.
Edep her türlü davanın üzerindedir. Ve insan ancak dili kadar edeplidir.
Sayfa 272 - Âdem
Senden önce öleyim ki ölümden korkma. Benden evvel öl ki ölümden korkmayayım.
Âdem
"Oğul, dedi, edep her türlü davanın
üzerindedir..
.. Ve oğul, utanmak ki nimetlerin en degerlisidir."
Ve insan olan ancak kendi doğasındaki ahenkte, düzende, güzelde, iyilikte dinlenebilirdi. Oysa; insanın kendi doğasına aykırı davranışı. Kendi kendisine yabancı kalışı. Kalbin kendini inkarı. Hiç ummadığı yerden yara alışı. Hiç ummadığı kadar zalimce yaralayışı. Kınadığını kendinde tekrarı. Bir yanıyla en güzel olanın hemen ardından en çirkin olması. En güzeli yaşatanın en korkuncu tattırması. Yasak meyvenin tadına bakışı hasılı. Başkaldırışı.
Zulüm, başka neydi ki?
Sayfa 137Kitabı okudu
BEN SENİN NEYİNİM? Kendi ismini öğrenen Havva, Adem’in yanıbaşına uzandı. Kolu başının altında, gözleri bulutlarda. Yumuşak ve tatlı bir sesle, söyle, dedi, ben nereden geldim? Nereliyim, neredenim? Özüm aslım ne benim? Hani ya, merak onun özelliğiydi. Aynı özden yaratılmış olmalıyız biz, dedi Âdem. Aynı cevherden aynı yerdeniz. Aynı yurttan gelmişiz aynı evdeniz. Sol yanında boşalan yerin acısını unutmuştu. Öyle sıcak, öyle içten, öyle tatlı, öyle şirindi ki Havva, öyle candandı ki aşikâr edilmemiş bile olsa, Âdem onunla bir candan yaratıldığını şeksiz şüphesiz bilebilirdi.