Phaedrus bir boşluğa göğüs gererek kızla yalnız kaldı. Bir şeyler söylemek gerekiyor, ama ne diyeceğini bilmiyordu. Bu durumun kızı da sıkmaya başladığının farkındaydı. Phaedrus onun "tip"i değildi; kız bunu anlamaya başlamıştı, ama bira, işi götürüyordu. Bira, farkları siliyordu. Yeterince bira oldu mu, her şey ait olduğu yere, saf biyolojiye indirgenirdi.