"seni sevdim. hem, zaman zaman senin bana olan duygularını da fark etmiş, fark etmiş de cehennem acıları içinde kıvranmıştım, küçüğüm benim. lolita'm, kızım, gözüpek dolly schiller'im!"
Sevdim mi nefret mi ettim ne hissettim ben bu kitaba karşı hala emin değilim. Konusu itibariyle kolay okunan, akıp giden bir kitap değil. Ahlak anlayışınızı, vicdanınızı epey kurcalıyor.
Humbert Humbert'ten nefret etmeniz gerekir ki ediyorsunuz da zaten ama kitapla haşır neşir oldukça ona da üzüldüğünüz anlar oluyor. işte kendinizle ve sınırlarınızla da o zaman yüzleşiyorsunuz. Böyle bir adamla bile empati kuracak hümanistlikte olmadığımı biliyorum, bundan eminim. Ama bazı anlarda o "zavallılık" haline acıyor musunuz yoksa bu halden tiksiniyor musunuz karar vermek güç.
Sonlara doğru Nabokov'un dediğine geliyoruz belki de.. "doğrusu ben bir kitap üzerinde çalışmaya başladığında o kitaptan bir an önce kurtulmaktan başka amacı olmayan yazarlardan biri olmak durumundayım" diyor. Biz de Lolita'ya okumaya başlayıp onu bir an önce okuyup bitirmek zorunda kalıyoruz.