Dünya evrenin merkeziydi; dünyanın üstünde ve altında ikişer bölge bulunuyordu, bunların her birinin kendi güneşi, ayı ve ırmaklar ağı vardı. En üstteki bölgede, yani Inkite'de insanlara hayat veren, her şeye kadir Tasurinchi yaşıyordu; bu bölgenin ortasından meyve yüklü ağaçlarla kaplı, bereketli kıyıları sulayarak Meshiareni, yani Ölümsüzlük Irmağı geçiyordu. Ölümsüzlük Irmağı, aslında Samanyolu olduğu için, dünyadan belli belirsiz görülebiliyordu. Inkite'nin altında, içinden Manaironchaari denen saydam ırmağın geçtiği Menkoripatsa, yani ağırlıksız bulutlar bölgesi yüzüyordu. Kipacha, yani dünya, göçebe bir halk olan Machiguenga'ların meskeniydi. Dünya'nın altında, karanlık ölüler bölgesi yer alıyordu; bu bölgenin neredeyse tümü, yeni mekanlarına gitmeye hazırlanan ölülerin ruhlarıyla dolu Kamabiria Irmağı'yla kaplıydı. Ve son olarak, en alttaki, en korkunç akan ırmaktan ve yiyecek hiçbir şeyin bulunmadığı çorak topraklardan oluşuyordu.