Bu kitabı okuyup da aklına (izlemişse tabi) Truman Show gelmeyen yoktur herhalde...
Baş karakterimiz Hüseyin. Kitabı okurken yüzde yüz aklını oynatmış dediğimiz bir Hüseyin.
Amcası, Hüseyin kasabada aile işlerinin başında kalsın istiyor. Hüseyin'in ise gönlü (babası ile olan çocukluk anılarına atfen) meyhane açmakta. Nitekim açıyor, işinde başarılı, hayatında mutlu da oluyor Hüseyin.
Bu duruma tahammül edemeyen, çiftlik işlerinin sorumluluğunu yeğenine bırakmak isteyen, Hüseyin'in yaşamayı arzuladığı hayatı değil de kendisinin dayattığı hayatı yaşamasını isteyen amca beyimiz bir tezgah kuruyor yeğenine. Hem de senelerce süren bir kurgu. Garibim Hüseyin'in yaşadığını sandığı hayatında kim var kim yoksa yansıma! Hiçbiri aslında hayatında değil. Hayatı da zaten kendisinin ve gerçek değil.
İyi niyetli, küçük dünyasında kendi halinde yaşayan Hüseyin'in insanlardan yardımını esirgemeyeceğine güvenip planlarını ona göre hazırlayan amca ve eşrafını yanıltmıyor Hüseyin bu arada. Gerçekten de başının derde gireceğini bile bile müşkül durumda olana el uzatıyor. Bu esnada ülke tarihimizin karanlık sularına da giriliyor yazar tarafından tabi.
En sonunda tüm gerçeği öğrenen Hüseyin'in herkesi bağışladığını düşündüğümüz bir anda okuyucuya çalım atılarak sürpriz son konulması da ayrı bir hoşluk olmuş.
O zaman Truman Show'da en sevdiğim replikle yazımı bitiriyorum:. "Günaydın! Olur ya belki sizi göremem; iyi günler, iyi akşamlar ve iyi geceler!"
Keyifli okumalar...
