Bəzi simvolistik məqamları ilə Kristofer Frankın məşhur “Mortelle” və Corc Oruellin “1984” romanlarını xatırladan “Mən sərçə deyiləm” romanı “kiçik manifestlər” üslubundadır və burada da bəşəriyyət, ölüm, qadın, sevgi mövzuları xarakterikdir. Bu romanda personajlar “filosof dəlilələr”dən, təsvir olunan mühit isə onları əhatə edən ruhi əsəb dispanserindən ibarətdir. Roman yazarın “Cüzamlı əllər və donuz sümüyü” adlı əsərindəki müharibədə xəsarət alan Daniyal obrazının müəmmalı taleyinə işıq salır. Daniyal və ölümlə həyat arasında çapalayan digər insanların macəraları burada müalicə alan İbrahimin başına gələnlər fonunda cərəyan edir. Onları birləşdirən müxtəlif talelərin eyni sonluğu, eyni aqibəti və müalicə aldıqları dispanserin binasıdır. Ruhi sarsıntılar keçirən insanların acizlik hekayəsi olan bu kiçikhəcmli psixoloji roman “hissəciklər oyunu”na bənzəyir. Hissəcikləri birləş- dirən zaman böyük bir mənzərə alınır: Həyat mənzərəsi. Ölüm, həyat, qadın, sevgi, xəyanət, ehtiras, intihar, müharibə və hələ adı qoyulmamış nəsnələr və hisslərin öz əksini tapdığı bu roman yazarın Azərbaycanda nəşr olunan sayca üçüncü romanıdır
