Havabel
@Narazibende
Yeni nəsil Sizif
Gəncə
19 Mayıs 1997
143 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Düşünmeye başladığım günden beri sıkıntılarım arttı. Son hüznün çehresini tanımaya başladığım günden beri, yeni bir deriyi duyumsamaya başladım; eski derimin yerini yenisi almaya başladı. Günden güne kavradım ki dünyanın boyutu dairemin boyutundan daha büyüktür. Şu dünyada ağlayanlar gülenlerden daha çoktur ve çöküş yolunda bir İnsan modeliyim ben.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
64 syf.
6/10 puan verdi
·
4 günde okudu
Deməli belə,
Yazıçılarla bağlı çox maraqlı video çəkmişik, ümid edirəm bəyənərsiz🫠
instagram.com/reel/C6Rb804onC...
Bir kitabı yarım bıraktı
Hoş bir bakıma insan denilen bu budala varlığı yararına işini ayıp lamakta, bu işe yarayan taraflarımızdan utanmakta pek de haksız değiliz ya ... İnsanın doğuşunu görmekten herkes kaçar, ama ölümünü görmeğe hep koşa koşa gideriz. İnsa nı öldürmek için gün ışığında geniş meydanlar ararız, ama onu yarannak için karanlık köşelere gizleniriz. İnsanı yaparken gizlenip utanmak bir ödev, onu öldürmesini bilmekse birçok erdemleri içine alan bir şereftir. Biri günah, öteki sevaptır.
#montaigne #denemeler
Bir kitabı okumaya başladı
Akıl ve beden arasında büyük bir farklılık vardır, akıl tamamen bölünemez iken, beden doğası gereği bölünebilirdir. Çünkü aklı ya da kendimi sadece düşünen bir şey olarak göz önüne aldığımda, kendi içimde parçalar sınıflandıramıyorum, ve açıkça tek ve bütün bir şey olduğumun farkına varıyorum. Aklım vücudum tarafından birleştiriliyormuş gibi görünse de, bir ayak, veya bir kol zarar gördüğünde aklımdan ayrılan bir şey olduğunun bilincine varmıyorum. Bunun yanında isteme, algılama, kavrama, ve diğer benzer yetenekler, herhangi bir şekilde aklın parçaları olarak adlandırılamazlar, çünkü her seferinde, isteme, algılama, kavrama, ve benzerlerini yapan aynı akıldır. Bunun yanında, bütün bedensel ve uzantılı şeyler için de tersi geçerlidir. Çünkü, düşüncelerimde kolayca parçalarına ayıramadığım hiçbir tane bile hayal edemiyorum, ve böylece bölünebilir olduğunu anlıyorum.
Hiçbir şeyi kesin olarak bilebileceğimiz bir yol yoktur. Bir tek şey dışında: Kendim ve dünya hakkında ne kadar yanılmış olursam olayım, reddedilemeyecek bir şey var: Düşünüyorum. Tek başına bu bana varlığımı kanıtlar.
Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?
