Kısa öykülerden oluşan bu kitap benim için yavaş başladı ama sonra yazarın çok yönlü dünyasını görmeye başladıkça hız kazandı. Virginia Woolf, yirminci yüzyılın ilk yıllarından itibaren gelecek pek çok değişikliği gören bir yazardı. Pazartesi ya da Salı için, dünyayı farklı bir şekilde boyamaya çalışırken ele alınan deneysel bir şövale diyebilirim.
Herhangi bir kısa öykü koleksiyonu gibi, öykülerden bazıları diğerlerinden daha çekici, ancak hepsi Woolf'un en küçük gözlemlerini bile bir fikir yolculuğuna dönüştüren yaratıcı güçlerini gösteriyor. Bu kısa koleksiyonda en sevdiğim şey, bir topluluk öyküsündeki esprili hiciv dışında, dilin ritmiydi. Sanki hikayeleri bir metronomun ritmine göre yüksek sesle okuyabilirmişim gibiydi.
Bu kitabın en az alegorik hikayesi bir topluluktu diyebilirim. İnsanların: değer, bilim, sanat, ilim ile ilgili her şey erkekler tarafından yapılır, sadece erkekler kadınlar tarafından yetiştirilir diyebileceği zamanlarda yazılmış. Bu benim için cinsiyet eşitliği konusunda ne kadar ilerlediğimizi hatırlatan harika bir hikaye oldu. (Her ne kadar almamız gereken çok yol olsa da)
Hikayelerin geri kalanı oldukça alegorikti diyebilirim. Virginia Woolf’un eserlerini kesinlikle çok seviyorum. Bana böyle hissettiren çok az yazar var ve Virginia Woolf kesinlikle onlardan biri. Bu kitap kesinlikle güzel ve okumaya değerdi, okumadıysanız okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
Pazartesi ya da Salı
