Üç yasemin kopardım
Eğil yüzüm içime
Kesilmiş ağacın boşluğu
Her yanı duvar bu bahçede
Kim kime
Dikmiş fesleğenleri
Tohum aldım
Kendi kapanır
Kapı ardımda
Çıktım
El yüzüne
Bunca yıl sımsıcak tuttuğum yüreğim
Şimdi çırpınan bir acı göğüs çatımda
Taşırım taşıyabildiğimce
Korkmadım hiçbir şeyin bitmesinden
Bitecekse birşey hem
Böyle birdenbire
Bitmeli güzelken
Hayli doğulu, hayli değişken
hem saklanmak, hem bulunmak isteği.
Çürüme, bezginlik ve bunalım
sonra kimsesizliğin can alıcı çığlık oluşu
ama hâlâ aykırı, üstelik kıyasıya.
Suya uydum,
Bıraktım ışığa kendimi.
Günün sonu,
Hüzünse hüzün,
Her şey parmak ucu,
Yanıbaşımda..
Ağırlığım bitti,
Yere değmiyorum.
Mora varış buluşma,
Her yerden geliyorum.
Artık hep gelirim...