Üç yasemin kopardım
Eğil yüzüm içime
Kesilmiş ağacın boşluğu
Her yanı duvar bu bahçede
Kim kime
Dikmiş fesleğenleri
Tohum aldım
Kendi kapanır
Kapı ardımda
Çıktım
El yüzüne
Yolların karıştığı yerde
Birdenbire
Bardaktan boşalırcasına
Yağdın yüreğime
Toprağın ve benim
yüreğimiz kabarık
Toprak güneşi düşünüyor ben
Ne güzel düşünüyorum seni bilsen
Bunca yıl sımsıcak tuttuğum yüreğim
Şimdi çırpınan bir acı göğüs çatımda
Taşırım taşıyabildiğimce
Korkmadım hiçbir şeyin bitmesinden
Bitecekse birşey hem
Böyle birdenbire
Bitmeli güzelken
En küçük çiçeklere bile takılıyorsa gözüm
Eğilip yere ilk kez gibi bakıyorsam
Koparamıyorsam senin için bile
Bir çocuk başını okşar gibi avuçluyorsam fesleğenleri
Biliyorum şimdi
senden ötürü