Hangimizin acısı diğerininkini yok ederdi yahut hangimizin hayali ötekininkinden daha süslüydü, diye geçirdim içimden. Aynı hızla herkesin hayali kendine biricik ve her acı kendi hapsolduğu kalbin yükü deyiverdim.
"Hiçbir asırda Cenabı Hak kendilerini Allah'a adamış zümreden dünyayı mahrum etmemiştir. Bunlar, dünyanın temel direkleridir. Onların duaları bereketi ile dünyaya rahmet yağar. Ashab-ı Kehf de bunlardandı."
Gazzali
Ama bildiğim bir şey vardı, affettim dese de asla bir daha eskisi gibi güvenle bakmayacaktı onun gözlerine, yüreği onun yüreğine özgürce akmayacaktı. Ağır yaralıydı, tam da güvendiği yerden kırılmıştı.