Mücellâ
Nazan BekiroğluEn Yeni Mücellâ Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Mücellâ sözleri ve alıntılarını, en yeni Mücellâ kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Keşke tecrübe etmemiş olsaydım puahhah
Aşkın çok çabuk bittiğini bizzat tecrübe etmişti.
Sayfa 149 - TimaşKitabı okuyor
Yolu aşka uğrayıp da bedbaht olmamış tek fert yoktu.
Mücella yaşamdan alacağı kalmamışlara mahsus bir duyguyla çevirdi başını. Kimseye vereceği de yoktu. Durmadı üstünde artık. Razı geldi payına düşene. Demek hayat böyle bir şeydi. Buydu demek, bu kadardı onun nasibi. İçinde eksiği ya da fazlasıyla yara olan her hatıra çiçek açtı, pırıltı saçtı. Bir şelalenin suyuna kapılmış gül yaprağı gibi Mücella, al baştan kendini aynı yerde yakaladı.
“Aşktan da pişman ederlermiş adamı.”
Zaman onu bırakmamıştı oysa. Yüzüne, sırtına, omuzlarına her gün yeni bir şey eklenirken, hatıralarından da her gün bir şey eksildi Mücellâ'nın. Her şey öyle uzakta kalmıştı ki Mücellâ ne zaman, sahi en son ne zaman o duyguyu hissetmişti? Hani bir ilkbahar sabahı insanı aniden uyandıran ve aydınlıklar içinde bırakan o yaşama sevinci? Sabahın köründe insanı bahçeye fırlatan kuvvet? Mavi bir mineyle, duvarın üzerinde açmış aslanağzı ya da beyaz limon çiçeğiyle burun buruna geldiğinde Mücellâ'ya yaşadığını hissettiren şey?
İnsan yüzü çabuk değişmez. Eğer bir yüz bu kadar değişmişse demek araya fark edecek kadar uzun zaman girmiştir.
"Ya Rabbim" dedi. "Yarattığın bu kulun acı çekiyor."
“Yalan bütün bunlar. Ne ben iyiyim ne de yazdığım hiç. Hiç olsa, bir yolunu bulup bunca yazıyı sana göndermek ister miyim hiç?”
"Aşka düştüğü besbelliymiş ölmekten korkanların. Oysa ben ölmekten korkmuyorum. Söyle bana, ben niye korkmuyorum?"