17. yüzyılda yaşayan Nâ'ilî, İstanbulludur. Asıl adı Mustafa'dır. Tek eseri Dîvânıdır. Nâilî'den söz eden bütün kaynaklar, onun şiirde yeni bir çığır açtığı, daha önce görülmeyen bir üslûp getirdiği görüşündedirler.
Sebk-i Hindî üslûbunun Türk şiirinde en büyük temsilcisi Nâilî'dir. Şiirlerinin konusu insanın iç dünyasıdır. Mübalağa (abartma) ve aşkın tasavvufî anlamda ele alınışı, onun şiirlerinin başlıca özellikleridir. Dili çok süslü ve ağdalıdır.