“çığ gibi büyüyen kederlerin,
sel gibi akan gözyaşlarının içinden gelen biri olacak
O gelecek ve yazdıklarını okuyacak.
O gelecek ve seni anlayacak.
O gelecek ve ve senin üzerindeki laneti kaldıracak.”
Dedi ki: Sevmeyi bilirim. Acıyı bilirim.
Sevmenin hayatı nasıl acıya çevirdiğini bilirim.
Dedi ki:
Ama hayat daha değerlidir sevdadan.
Dedi ki:
Hayat daha büyüktür sevdadan.
Dedi ki:
Hayat daha güzeldir sevdadan,
Sakın hayattan vazgeçme.
Sözleri anlamlıydı.
Sözleri güzeldi.
Sözleri doğruydu.
Ama beni etkilemedi.
Ben kesilmiş bir dal gibi boynumu büktüm.
Babam benim boynumu büktüğümü gördü,
O da boynunu büktü. O da anladı.
Dedi ki:
Umudunu kesme.
Bir ağaç kurumamışsa,
Bu mevsim değilse öteki mevsim çiçek açar.
Bu mevsim değilse, öteki mevsim meyve verir.
Yeter ki ağaç kurumasın.
Dedim ki:
Bir insan, bir nehri nasıl severse
ki nehir o insanı bilmez,
Ben seni öyle seviyorum.
Dedim ki:
Ben senden bir şey istemiyorum.
Bir çocuk, oyunu nasıl severse
Ki oyun çocuğu bilmez,
Ben seni öyle seviyorum.
Dedim ki:
Bir genç kız, bir çiçeği koparmadan, uzaktan koklayarak
nasıl severse,ki çiçek o genç kızı bilmez,
ben seni öyle seviyorum.
Dedim ki:
Ben senden bir şey istemiyorum,
gülümsemeni eksik etme yeter.