Nur'un İlk Kapısı
Bediüzzaman Said NursîSözler ve Alıntılar
Zırh ve silah, namaz ve takvadır.
Zira geçmiş zamanın hüzünleri, gelecek zamanın korkuları insanın herbir lezzetinde bir elem izi bırakıyor.
müstakbelin ehvâli ve mâzinin ahzânı…
İnsanı, bu havf ve hüzünden kurtarıcı tek bir medetkâr var. O da Kur'ân-ı Azîmüşşân'dır.
“Ey İnsan! Aklını başına topla. Sermaye-i ömrünü ve hayat-ı istidadını hayvan gibi; belki hayvandan daha aşağı şu hayat-ı faniye-i maddiyeye sarf ve hasretme.”
İnsan bir yolcudur
Hem halime bakıyorum, görüyorum ki: Ben misâfirim, uzun bir sefere sevkediliyorum. Yolum kabir, berzah ve haşir üstünden geçip ebedü'l-âbâda kadar gider.
Ey dünya için dinini ihmal eden!
Hayvanlar bile kendi düsturlarinda emin değil.
Amma düstur-u cidal ise bir kisim hayvanât-i zâlimenin sû-i istîmallerinden neş'et eden bir düstur-u cüz'îyi gayr-i fitrîdir. Mesela âkilü'l-lahm canavarlarin vazifeleri, sihhiye neferleri gibi hayvanâtin cenazelerini toplamak, berr ve bahrin yüzünü temizlemektir. Onlarin sağ olan hayvanlari yemeleri sû-i istîmaldir, gayr-i meşrûdur. Cezasini çekeceklerdir. Bu düsturun çürüklüğünü gördün.
#41303813
Sayfa 112Kitabı okudu