İnsanların,her an kötü bir haber alacaklarına dair duydukları endişe ve ihtiyat nedeniyle birbirlerine baktıklarını sanırdım eskiden.Sonra,birbirlerine bakarak hayatın tuhaflığı için uygun sözcükler aradıklarına inandım.Zira bu tuhaflık insanın görmesine dahi fırsat bırakmadan,gözlerde fırıl fırıl dönüyor.Bugün pek bi şey düşündüğüm yok artık,öylesine etrafıma bakınıyorum sadece.