Bir gün dalgın dalgın pencereden bakışını gördüğüm ümmi kadına sormuştum:
-Anneanne ne düşünüyorsun?
Cevap vermişti:
-Allahı düşünüyorum! Ne düşüneceğim?
Ciğerime kadar ürpermiş ve kendi kendime demiştim: -Keşke bizim ilmimiz, bunun ümmiliğinin ayak tozuna erişebilse... Paydos! Bu kadınların nesli kurutulmuştur!
Necip Fazıl ilk şiirlerinden şöyle bahsediyor:
Güya tasavvufi bir hava tütüyor ilk şiirlerimden. Çilesini çekmeye henüz 12-13 yıl uzak olduğum dâvanın, bütün inceliklere uzak, fantazi plânında bir heveskârıyım. <Ben>i büsbütün ezmek ve süründürmek yerine tahta oturduğun farkında değilim.