O Yılın Büyüsü, Amerikalı ünlü yazar Joan Didion’un, kendisi gibi ünlü bir yazar olan eşi John Gregory Dunne’un ani ölümünün ardından yazdığı "American National Book Award" (Amerikan Ulusal Kitap Ödülü) sahibi bu kitap, yazarın yaşam, ölüm ve geride kalanlarla hesaplaşmasını anlatan gerçek öyküsü.
Kitap yayınlandığı ilk günden beri New York Times ve Amazon’un "En Çok Satanlar" listesindeki yerini koruyor.
Kızının zatürree teşhisiyle hastaneye kaldırılmasının ardından, yaşamının daha da büyük bir acıyla anısızın sarsılmasına neden olan bir kalp krizi, kırk yıllık eşini, sevdiği insanı alıp götürdükten sonra yaşadığı bir yıl.. O yıl..
O büyülü yıl, Didion’un kaleminden şöyle yansıyor:
Bu satırları yazarken aslında bu öyküyü bitirmek istemediğimi seziyorum. Bu yılın bitmesini istemediğim gibi. Kapıldığım delilik dalgası yavaş yavaş geri çekiliyor, ancak yerine bir durağanlık, bir berraklık gelmiyor. Bir çözüme varmayı umuyorum ama bulamıyorum.
Bu yılın bitmesini istemedim çünkü günler geçtikçe, ocak yerini şubata, ilkbahar yaza bıraktıkça içimde bir şeylerin dineceğini biliyorum. John’un öldüğü ana ilişkin anılarım giderek tazeliğini, canlılığını yitirecek. John’un ölümü geçmiş yıllara ait bir olay haline gelecek. John’un hayatta olduğu zamanlar gün geçtikçe daha da "bulanık"laşacak, netliğini yitirecek ve onsuz yaşama biraz daha alışacağım. Aslına bakarsanız bunlar olmaya başladı bile. Bütün yıl her gün, geçen yılın takvimine göre yaşadım: Geçen yıl bu zamanlar ne yaptığımızı, nerede yemek yediğimizi anımsayarak, zihnimde tekrar tekrar yaşayarak. Bugün, geçen yıl bu tarihte John’la ortak bir anımız olmadığını fark ettim. John geçen yıl bu günü göremedi. John o gün artık hayatta değildi.
_ozyasam_1-Doris_Lessing872.jpg)
