İnsanlarla en içten biçimde arkadaş oluyor ve bunun gerçekten ömür boyu süreceğine inanıyor ve günün birinde bu her şeyden çok takdir ettiğimiz, hayranlık duyduğumuz, hatta sevdiğimiz insanlar tarafından hayal kırıklığına uğratılıyor ve onlardan tiksiniyoruz ve onlardan nefret ediyoruz ve onlarla hiçbir ilişkimiz kalsın istemiyoruz, diye düşündüm berjer koltukta, tıpkı eskiden duyduğumuz eğilim ve sevgi gibi, nefretimizde de onları ömür boyu istemediğimiz için onları kafamızdan tamamen siliyoruz.
Bende, yalnız bana bahşedilmiş gibi davranabilme yeteneği var, ne zaman istersem, berjer koltukta oturarak bu sanatı icra etmişimdir, tek başına kalmayı yani, nefis bir şey...
İnsanlarla o kadar içten birlikte oluyoruz ki, bunun yaşam boyu sürecek bir bağ olduğunu sanıyoruz ve onlar birden bir anda gözden ve gönülden uzaklaşıyorlar, gerçek bu.
Bir süre insanlarla aynı yöne gidiyoruz, sonra uyanıyor ve onlara sırtımızı dönüyoruz. Onlara sırtımı ben döndüm, onlar bana değil, diye düşündüm. Onlara bağlanıyor ve birden onlardan iğreniyoruz ve onları bırakıyoruz. Yıllarca peşlerinden gidiyor ve bizi beğenmeleri için dileniyoruz, diye düşündüm ve birden beğenilerini kazandık mı onların beğenilerini artık istemiyoruz. Onlardan kaçıyoruz, bize yetişiyor ve bizi kendilerine çekiyorlar, onlara boyun eğiyoruz, her emirlerine, diye düşündüm ve kendimizi onlar için feda ediyoruz ta ki ağır ağır ölünceye ya da ilişkiyi kesinceye kadar. Biz onlardan kaçıyoruz, onlar bize yetişiyor ve bizi bunaltıyorlar. Biz onların peşinde koşuyoruz, onlara yalvarıyoruz bizi aralarına alsınlar diye, onlar bizi aralarına alıyor ve bizi öldürüyorlar. Ya da biz başlangıçtan beri onların yolundan ayrılıyor ve ömür boyu onların yoluna çıkmamayı başarıyoruz, diye düşündüm. Ya da kapanlarına düşüyor ve boğuluyoruz.
İnsanlarla en içten biçimde arkadaş oluyor ve bunun gerçekten bir ömür boyu süreceğine inanıyor ve günün birinde bu her şeyden çok takdir ettigimiz, hayranlık duyduğumuz, hatta sevdiğimiz insanlar tarafından hayal kırıklığına uğratılıyor ve onlardan tiksiniyoruz ve onlardan nefret ediyoruz ve onlarla hiçbir ilişkimiz kalsın istemiyoruz, diye düşündüm berjer koltukta.
İnsanlarla o kadar içten birlikte oluyoruz ki, bunun yaşam boyu sürecek bir bağ olduğunu sanıyoruz ve onlar birden bir anda gözden ve gönülden ıraklaşıyorlar, gerçek bu, diye düşündüm berjer koltukta.