Çevremdeki insanlar özellikle de arkadaşlarım çocuk kitapları okumamı çok garipser." Bu yaşına gelmişsin hala bunları okuyorsun." derler. Peki neden çocuk kitaplarından vazgeçemiyorum?
Dünyanın gidişatı pek iyi değil. Cinayetler, afetler, soygunlar, acı, gözyaşı... Bazen kaçmak istiyor insan masum bir dünyaya. İşte o zaman çocuk edebiyatı imdadıma yetişiyor. Evet çocuk kitaplarını bu yüzden bu kadar seviyorum. Masum oldukları için.
Her çocuk hayatında en az bir kere okuldan kaçmak veya okulu daha farklı bir yer yapmak istemiştir.
" Okulda lunapark olsun."
"Haftada iki gün okul olsun."
"Dersler 10 dakika teneffüsler 30 dakika olsun."
Peki bunun gibi düşüncelere sahip 4 çocuk aniden okullarına müdür olursa ne olur?
Yaşım gereği bir çocuk kadar beğenemem elbet kitabı. Ama yine de yüzümde bir tebessümle okudum. Ve sonra şunu düşündüm:
Belki de hayalimizdeki okula sahip olmak için lunaparklara, tatilllere, uzun teneffüslere ihtiyacımız yoktur. İhtiyacımız olan tek şey çocuk gibi düşünen bir müdürdür.
