Nedense yayıncılarla kitap türleri konusunda ters düşüyorum. Editörlerin gerilim diye etiketlediğini, ben tam ters köşe değerlendirebiliyorum. Musso’nun eseri de bunlardan biri. Polisiye soslu, dram. Tam sıralaması bire bir böyle olmasa da, genel zaman çizgisi “geçmiş/bugün - geçmiş/bugün” olarak biçimlenmiş çok zarif bir düğüm. Küçük hareketler, ince ayrıntılarla “insan insan” bir hikayesi var. Bilinçli tercihlerle gerçekleşmemiş örtülü suçların, yarın için nelerin tetikleyicisi olabileceğine dair zemin hazırlarken, insan ilişkilerinin (aile bireyleri, dost, sevgili vs) çeşitli safha ve sınavlarını, edebi göndermelerle yoğuruyor. Kitabın sonunda hem bir kaynakça, hem de epilog var, ki ben bunu çok severim. Tezahüratlarla mutlaka okunmalı, süperdi o bu şu demeyeceğim ama, kansız bir polisiye/dram (eser miktarda kan illa ki var, burada belirtmeye çalıştığım, işkence ve ayrıntılara varan durumların olmayışı) için yeterli çekiciliğe sahipti:) Bir iki yerde yazım hatasına denk geldim ama, tolere edilemez değildi. Keyifli okumalar dilerim.
