"Hasret çekmek, bir hayalin yerini durmadan değiştirmek demek. Özlemek daha başka, onda bütün dünyayı aynı anda kucaklamak isteği gibi imkansız bir şey var. Birinde hiç kavuşamayacağını bilmenin sancısı, diğerinde yutkundukça fark ettiğin bir yumru."
Bitirgen ile başladığımız Hayriye'nin yolculuğuna çocukluğundan çıkıp üniversiteye gitmesi ve 40 yaşına kadar geçen zamanı okuyoruz Pala Hayriye'de. Yine söylediğini hiç yumuşatmadan direk söyleyen ama çocukluğundaki haşarılıkların biraz törpülendiği bir Hayriye var. Üniversitede yaşadığı kimlik bunalımı, siyasi bir gruba ait olma zorunluluğu, ev arkadaşlarıyla ilişkileri okul sonrası iş hayatıyla topluma uyum süreci ama hiç bir zaman kendini bi yere ait hissedememe. Kendisiyle bir türlü barışamayan bir kadın portresi çiziliyor bu kitapta. İlk kitabına göre daha hüzünlü ve duygusal. Severek okudum.
