VEDA YAZISI
Son dört hafta demiştik, ne kadar hızlı geçti dört hafta. Ne kadar hızlı geçti on beş yıl...
Şimdi son sayıyı hazırlamak için toplandık dergide. Bu son pazartesimiz diye çok hüzünlüyüz ama çaktırmamaya çalışıyoruz. Bir yanda yine aynı ‘aman gecikmeyelim’ stresi, bir yanda da muhabbet durmuyor, iş yapamıyoruz. Başladığımız gibi bitiriyoruz yani. Bir türlü şu muhabbetin sonuna varamadık zaten.
Öncelikle dergiciliği ve karikatür çizmeyi öğrendiğimiz ustalara teşekkür ederiz. Çocukken mizah dergisi okumaya başladık, ustalar sayesinde bu işi yapabileceğimize inandık, bir dergi kurabileceğimizi hayal ettik. Bize dergilerinde yer açmış, yazar çizer olmamıza yardım eden bütün ustalara selam olsun.
Yıllar içinde Penguen’den ayrılıp kendi dergilerini kuran arkadaşlar oldu, onlara da teşekkür ederiz. Hem mizah dergiciliğini zenginleştirdiler hem de bizi canlı tuttular. Ayrı dergilerde de olsa her pazartesi birlikte sabahladığımızı hissetmek güzeldi.
Politikacılara da teşekkür ederiz. Kapaklarımıza, gündem sayfalarımıza konuk oldular, onların verdiği malzemelerle çok karikatür çizdik. Sağ olsunlar, karikatürlerimize hoşgörü gösterdiler. Bazen hoşgörü gösteremeyip dava da açtılar. Bundan sonrasında da daha iyi şeyler olmayacak.
Gazeteci arkadaşlarımıza da teşekkür ederiz. Onlar haber yapmasaydı bizim de karikatürünü çizecek konumuz olmazdı. Ayrıca zaman zaman bizi kendi yayınlarına misafir ettiler, sesimizi duyurmamıza yardımcı oldular. Gerçi şimdi o arkadaşlarımızdan bazıları içeride. Belki bir gün daha özgür bir basında yeniden buluşuruz. Basın diye bir şey kalırsa...
Bizim bir de Yumurtalar sayfamız var, biliyorsunuz. Amatör çizerler Penguen’e işlerini gönderdiler, bazen dergideki toplantılara katılıp işlerini gösterdiler. Bazıları yıllar içinde derginin içine geçtiler, tanıdığınız isimler oldu. Bazıları da inatla amatör sayfada çizmeye devam etti. Hepiniz çok sağ olun. Penguen sizin sayenizde genç kalabildi, bize çok şey öğrettiniz. Çizmeyi de bırakmayın lütfen, karikatüre her zaman ihtiyacımız olacak.
Bir de derginin arkasında sizin ismen pek bilmediğiniz bir yönetim ekibi vardı. Bizim yazıp çizmek dışında bir derdimiz olmasın diye üstümüzdeki yükü aldılar. Üzerinde düşünmek istemediğimiz rakamlarla boğuştular, yazışmalarla uğraştılar, kağıt aldılar, matbaaya koştular, depoda çalıştılar, gerektiğinde bizimle sabahladılar, kahvemizi eksik etmediler, uyurken üstümüzü örttüler. Çok teşekkürler, sizsiz ne yapardık bilemiyoruz.
Penguen’in ilk sayısından itibaren herhalde yüzlerce farklı yazar-çizer bu sayfalarda çalıştı. İlk sayıdan son sayıya kadar çizen de var, sadece tek sayıda olan da. Bir araya gelmesi pek de kolay olmayan dev bir kadro rengarenk bir Penguen çıkardı ortaya. Sadece yazar-çizer değil, editör ve grafiker arkadaşlarımızla birlikte yaptık bu dergiyi. Bazılarımız bu dergide büyüdü, bazılarımız bu dergide çocuk kalabildi. Penguen’i Penguen yapan herkese tek tek teşekkürler. Arkadaşlardan ayrılmak çok koyuyor. Başka bir yerde buluşuruz mutlaka diye düşünmek istiyoruz. Ama bu ekip bir daha nasıl bir araya gelebilir bilemiyoruz.
Son olarak, sevgili okur, sana teşekkür ederiz. Bağımsız bir dergi çıkarmak zaten pek olacak bir hayal değildi, sayenizde gerçek oldu. On beş yıl buraya kadar sizinle geldik. Ama güzel geldik ha! Siz okumasaydınız kendi kendine gülen deliler olacaktık, siz de katıldınız, birlikte delirdik. Son sayıya kadar desteklemeye devam ettiniz bizi. En cesur kapağımızdan en saçma esprimize kadar hep karanlığın içinde sizinle birlikte çatlaklar aradık. Şimdi son pazartesiye geldik, o da hızla geçip gitti bile.
Çok güzel bir şeyin sonuna geldik. Dergiciliğin sonunu ilan etmek elbette bize düşmez. Ama yalan dolanlar geride kaldığında durumun pek iyi olmadığını sizler de göreceksiniz. Bizim bıraktığımız boşluk bir şekilde dolar da biz kültürel hayatımızda daha büyük boşluklar olmasından endişe ederek veda ediyoruz. Elinizden geldiğince diğer dergileri destekleyin. Bizler de elimizden geldiğince çizmeye devam edeceğiz.
Arkadaşlığınız ve diğer her şey için teşekkürler.
PENGUEN
