Sözler ve Alıntılar
Derdim Çoktur
"Derdim çoktur hangisine yanayım
Yine tazelendi yürek yarası
Bin derdime derman kimden bulayım
Meğer dosttandır derdimin çaresi
Türlü donlar geymiş gülden naziktir
Cefa etme bülbül güle yazıktır
Çok cefalar çektim bağrım eziktir
Güle güle gel hep canlar paresi
Didar yanan muhabbete doyulmaz
Muhabbetten kaçan mümin sayılmaz
Yezid üfürüğle çıramız sönmez
Tutuşunca muhabbetin çırası
Hani benim selvi boylu çınarım
Pervane olup ateşin yanarım
Kıblem sensin yönüm sana dönerim
Mihrabımdır kaşlarının arası
Pir Sultan Abdal'ım yüksek uçarsın
Selamsız sabahsız neye geçersin
Muhabbeti koyup neden kaçarsın?
Böyle midir elimizin töresi?"
Sayfa 73 - Alev YayınlarıKitabı okudu
"Kul olayım kalem tutan ellere
Kâtip ahvalimi Şah'a böyle yaz
Şekerler ezeyim şirin dillere
Kâtip ahvalimi Şah'a böyle yaz
(...)
Sivas ellerinde sazım çalınır
Çamlıbeller bölük bölük bölünür
Dosttan ayrılmışım bağrım delinir
Kâtip ahvalimi Şah'a böyle yaz
(...)
Pir Sultan Abdal'ım hey Hızır Paşa
Gör ki neler gelir sağ olan başa
Hasret koydun bizi kavim kardaşa
Kâtip ahvalimi Şah'a böyle yaz."
Sayfa 61 - Alev YayınlarıKitabı okudu
"Dostun eli gibi el bulamadım."
Sayfa 86 - Alev YayınlarıKitabı okudu
Hızır Paşa'nın tepesi atar; öfke dolu bir sesle bağırır:
"Günah benden gitti, atın şunu içeriye! Yarın sabah da asın!", buyruğunu verir.
Öfkesini yenemez ve bir buyruk daha verir Hızır Paşa: Halkın Pir Sultan'ı "taşlamasını" ister; taşlamayanların öldürüleceğini bildirir. Herkes bir "taş" alıp atar; ancak; bu taşlardan hiçbiri Pir Sultan'a "dokunmaz". Halkın arasında bulunan ve Pir Sultan'ın "musahibi" olan Ali Baba, ne yapacağını bilemez. Ama sonunda "korkudan" buyruğa uymak zorunda kalır. Ne var ki pirine "taş" atmaya eli varmaz; gizlice bir "gül" atar. Pir Sultan kendisine "gül" atan "musahibini" görür; çok üzülür ve acısını şöyle dile getirir:
"Pir Sultan Abdal'ım göğe ağmaz
Hakk'tan emrolmazsa irahmet yağmaz
Şu ellerin taşı hiç bana değmez
İlle dostun gülü yaralar beni."
Sayfa 29 - Alev YayınlarıKitabı okudu
"Susturulan ya da sesi kısılan halk, kendi toplu bilincini Pir Sultan'ın kişiliğinde giydirip kuşattı; onun diliyle kendini anlattı; bir bakıma onun ağzından kendi söyledi, kendi eyledi."
Sayfa 8 - Alev YayınlarıKitabı okudu
"Şu karşı yaylada göç katar katar
Bir güzel sevdası serimde tüter
Bu ayrılık bana ölümden beter
Geçti dost kervanı eyleme beni
(...)
Ben gidersem sunam bana ağlama
Ciğerimi aşk oduyla dağlama
Benden başkasına meyil bağlama
Geçti dost kervanı eyleme beni."
Sayfa 61 - Alev YayınlarıKitabı okudu
Hayyam:
"Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok,
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok,
Sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok,
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok."
Sayfa 46 - Alev YayınlarıKitabı okudu