Piruze ağlattın be Piruze. Wassim ettiğini inşallah bulur. Hiçbir kadın senin yaptığın şerefsizliği affetmez. Ne olurdu sanki eşek kafana o karpuz kabuğunu düşürmeseydin ? Şimdi daha mı güzel oldu? Anneyi çocuklarından nasıl ayırırsın? Unutma;
"Hayat bir nefestir,
ALDIĞIN KADAR...
Hayat bir kafestir,
KALDIĞIN KADAR...
Hayat bir hevestir,
DALDIĞIN KADAR..."
Piruze bu kitap artık benim için unutulmazım . 'Neden?'diye sorarsanız her şey birkaç hafta önce okul kütüphanesinde yaşandı. Ben kitabı okuyordum. Piruze 'nin dedesinin vefat ettiği kısmı okuyordum. Ne olduysa saate bakmak için telefonum baktım. Sessizde olduğundan annemin beni birçok kez aramasını duymamıştım. Hemen aradım gerisi malum. Ben bu kitapta hayatımın bir kısmını gördüm. Hayat böyle işte doğuyoruz, büyüyüp gelişiyoruz ve ölüyoruz..."