Pollyanna, trajik bir şekilde yetim kalan, huysuz teyzesiyle yaşamaya gönderilen ve sevimli mizacı ile bir kasabanın bakış açısını değiştiren genç, iyimser bir kızın hikayesidir. İlham verici olması gerekiyordu. Aslında, muhtemelen Pozitif Düşüncenin Gücü gibi kitaplar için fikir tomurcuğudur.
Ebedi iyimser Pollyanna, ne kadar zorlu olursa olsun, her zaman sevinecek bir şey bulmaya çalıştığı 'sevinme oyununu' oynar. Ayrıca, Pollyanna'yla temasa geçen herkes, onun harika, olumlu bakış açısından mutlu bir şekilde ilham alır ve bu nedenle daha aydınlanmış bir insan haline gelir.
Ancak kitapla ilgili asıl meselem, tutum ve bakış açısını ne kadar basitleştirdiğidir. İyimser değilim ve hiç olmadım, bu yüzden "mutlu oyun" bana tamamen yabancı. Ancak kitapta sevinilmesi gereken bazı şeyler bir gerginliktir. Bazen durumlar berbattır ve hepsi bu kadardır. Bunu kabul etmeyi ve nasıl devam edeceğinizi bulmayı öğrenebilirsiniz, ancak korkunç bir şeyden memnun olmak, bana aptallığın zirvesi gibi görünüyor.
