Proust
Samuel BeckettEn Beğenilen Proust Gönderileri
En Beğenilen Proust kitaplarını, en beğenilen Proust sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Proust yazarlarını, en beğenilen Proust yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.MARCEL PROUST OKUMA REHBERİ
Marcel Proust okumaya çok çekiniyorum...
Kayıp Zamanın İzinde serisi beni çok zorlayacakmış gibi geliyor, bir türlü başlayamıyorum...
Marcel Proust okursam hiçbir şey anlamayacağımı düşünüyorum...
gibi cümlelere nokta koymanın vakti geldi artık!
Eğer bu tür sorular aklınızı kurcalıyor ve bir türlü Proust okumaya başlayamıyorsanız bu yazı tam size
İnsan, tümüyle sahip olamadığı şeye aşıktır sadece.
" .. Dünden ötürü sadece daha yorgun değilizdir; başkayızdır, dünün felaketinden önceki halimizden farklıyızdır."
Sayfa 13Kitabı okudu
"İnsan sadece sahip olunmayan şeyi sever, sadece erişilmezi aradığı şeyi sever."
Sayfa 50Kitabı okudu
tutumuyla en sabırlı olanı bile ağlayarak diyordu ki sanki:
"Dayanamıyorum artık".
Sayfa 69Kitabı okudu
"Sanki bir nesnenin maddesine sahip olmak, bir kentte oturmak, onun ruhuna da sahip olmanın eşdeğeriymiş gibi."
Sayfa 49Kitabı okudu
(kendi doğumumuzda hazır değildik, ölümümüzde de bulunamayacağız).
_
.. Dünden ötürü sadece daha yorgun değilizdir; başkayızdır, dünün felaketinden önceki halimizden farklıyızdır." Geçmiş, üstesinden gelinemeyecek, sindirilemeyecek bir katılık olarak belirir burada ve "bizi" yapısal bir geç kalmışlık konumunda bırakır (kendi doğumumuzda hazır değildik, ölümümüzde de bulunamayacağız). Bu, hiçbir ânın da tam kendine denk ve yeterli olmaması demektir:
Sayfa 13Kitabı okudu
Yitik Zamanın İzinde,..
Her türlü incelikli denge var burada, büyüleyici, titreşen bir denge..
.. kimseyle karşılaştırılamayacak kadar harika şeyler var -Bloch, Françoise, Léonie Hala, Legrandin- ama insanı taciz edecek ölçüde kılı kırk yaran, yapay ve neredeyse dürüstlükten uzak pasajlar da var. Onun hakkında tam ne düşüneceğimi bilemiyorum. Kendi biçiminin o kadar mutlak biçimde ustası ki, sık sık kölesi de oluyor. Bazı eğretilemeleri parlak bir infilak gibi bütün bir sayfayı aydınlatıyor, bazılarıysa en katı çaresizliğin içinden üretilmiş gibi donuk, mat, aşınmış. Her türlü incelikli denge var burada, büyüleyici, titreşen bir denge... ama hemen ardından bir durağanlaşma geliyor, tahtırevalli tam bir yatay çizgide duruyor, düetin ilk ve ikinci kısımları kendilerinden memnun bir tarzda birbirini sonsuzca yankılıyorlar...