Kitap bir önceki okuduğum kitaba göre zor ilerledi . Buna sebep fazla tasvir kullanılması. İçtiği kahve ve sigara ayrıntılarını gereksiz buldum.
Dedektifimiz Remzi Ünal tam işi bırakmayı düşünürken tiyatrocu genç bir kızı arabasına alır. Sonra o kızın öldürülmesiyle vefa borcu olarak onu öldüreni aramaya başlar. Fazla heyecanlı gelmedi kitap ama okunabilir, keyifliydi.
Polisiye türü çok sevdiğim için Türk yazarların da polisiye eserlerine şans verdiğim bir dönemde karşıma çıkan Celil Öker'in, dedektif Remzi Ünal karakteri serisinin yine çok hoş bir eseri.
Okuduğum en kötü Oker kitabı oldu. Öncekilerden yazım dili olarak hiçbir farkı yok ancak konuyu da, içindeki insanların hikayelerini de, basitliğini de sevemedim. Aşırı yavan geldi, hiç ilgimi çekmedi. Sonu, yani her şeyin Remzi Ünal stilinde bağlandığı kısmın etkisi de yok denecek kadar azdı. O yüzden bir inceleme / yorumlama şeklinde değil de, "vasatın altı" ve "okumasanız da olur" olarak işaretleyip fazla vaktiniz almadan burada sonlandıracağım.
Dikkat spoiler içerebilir!
Okuduğum dördüncü Remzi Ünal kitabı Rol Çalan Ceset. Daha çok bir cinayet romanındansa edebi tarafı etkiledi beni. Merhum Celil Oker’ in kaleminden hayat bulan Remzi Ünal çok zeki, akıl yarıştıramıyorsunuz onunla. Sizinle sohbet ederken bu arada cinayeti de çözdüğünü anlıyorsunuz.
Gene bir celal oker bitirmiş oldum açıkcası serinin 2. ve 3. kitapları daha eğlenceliydi ve kurgu iyiydi fakat bu sanki toplama gibiydi sebep aklıma yatmadı açıkcası katili tahmin edemedim ama keşke ettiğim kişi olsaydı daha anlamlı olurdu. Seriye devam edeceğim. Birde kitaplarındaki küfürden ve sigaram da sigaram olayından yalan yok tiksindim.
Celil Oker'in Dedektif Remzi Ünal serisinin dördüncü kitabı olan Rol Çalan Ceset, serinin diğer kitaplarına göre daha yavan ve yavaş. Yada üst üste okuduğum için yazarın tarzına ve diline fazla aşina olmuş durumdayım. Çünkü yaşamımızdaki gidişata ve yoğunluğa göre dönemsel olarak kitaplardan aldığımız tatlar ve beklentiler farklılaşabiliyor. Bu kitapta yazar farklı bir giriş ve farklı bir sonuç bölümü denemiş. Farklı bir giriş diyorum çünkü kitap Remzi Ünal'ın önceden aldığı bir işin çözüm sahnesi ile başlıyor. Tabiki bu sonuçlu giriş bölümü aslında dedektifimizin başkalarının hayatını değiştirmekten nefret edip işine ara vermek istemesinisini açıklamak için kurulmuş. Çünkü kitabın asıl konusunda bu kararı sonrası yardım etmediği genç bir tiyatrocu kız öldürülüyor ve Remzi Ünal bu işi vefa borcu görüp kimse talep etmeden kurcalamaya başlıyor. Farklı bir sonuç diyorum çünkü olayların açıklandığı sahne hem var hem yok. Asıl sona varmak için hızla okuduğun yerler aslında sonucun ta kendisi. Okumak isteyenlere engel olmamak için daha fazla ayrıntıya girmeyeyim. Fakat kitabın ismini konuyla bağdastıramadığımıda söylemeden geçemeyeceğim. İsim size konuda bir ironi beklentisi sunuyor ama öyle bir ironi yok. Yine de Celil Oker'in anlatımını ve ictenliğini seviyorum. Remzi Ünal’ı okumayı seviyorum. Bu yüzden istediğim tadı bulabilmek için seriye bir iki kitap ara vereceğim. Çünkü yazarı kaybettiğimiz için okunabilecek Remzi Ünal romanı sınırlı. Bu yüzden seri kıymetli.
Not: Kitabın elimdeki baskısında fazlaca yazım hatası var. Dikkatli bir okursanız rahatsızlık verebilir.
Uzun süredir polisiye roman okumuyordum. Celil Oker'le tekrar başladım ama gerçekten çok pişman oldum. Detaya boğuyor insanı. O kadar detaya giriyor ki, olay örgüsüne ulaşamıyorsun. Ana karakterlerin, önemli noktaların yerini kaçırıyorsun. Cinayete, katile, maktüle ya da bunlara götürecek ince nüanslara değil de detaylara fokuslanıyor. Asıl olaya atfedeceği güzel cümleleri gereksiz detaylara atfediyor. Zaman kavramı da yok. Hangi zamanda olduğunu kestiremediğin için hayal gücünü de hangi zamanda geçtiğine bağlayamıyorsun. Polisiye yazarların ana karakterleri olur, Celil Oker de Sherlock Holmes tarzı bir karakter mi yaratmaya çalışmış bilmiyorum ama hiç oturmamış. Obje seçimleri de başarılı değil. Bir bağlılık hissedemedim karaktere de kitabın geneline de. Sıkıldım baya. Olmamış maalesef...
Seriyi bitirene kadar dedektif remzi unala devam ediyorum.Bu defa konu biraz daha farkli kurbanimiz dedektifimizden yardım istiyor. Farkli ve umulmadık bir sonu vardı.
Bitti !!!
️️ Başkalarının hayatını değiştirmekten mustarip dedektif Remzi Ünal, bundan böyle üstüne vazife olmayan işlere burnunu sokmamaya karar vermişti. Aldığı iş her ne ise yalnızca onu yapacak, daha fazlasına karışmayacaktı.
️️ Bir akşam üzeri, başının belada olduğunu söyleyerek kendisinden yardım isteyen tiyatrocu bir genç kız arabasını alır, ancak aldığı karar gereği bu isteği geri çevirir. Arabadan aceleyle inerek şehrin karanlık sokaklarına karışan kızın o gece bir cinayete kurban gittiğini öğrendiğinde ise hiçbir şey yapmamanın doğru olmadığına kanaat getirerek cinayeti çözmek için işe koyulur.
️️ Kitap son on sayfaya kadar hiçbir ipucu vermeden ilerledi. Son on sayfada dedektif cinayeti kendi kafasında birleştirdiği ipuçlarıyla çözmeye çalıştı. Ama inanın ben katilin kim olduğunu anlamadım. Bir tahminim var ama yinede emin değilim. O yüzden de kitabı boşuna okumuş gibi oldum. İnşallah yazarın diğer kitapları da böyle değildir, Çünkü elimde bir kitabı daha var. Son sayfalara kadar gayet iyiydi ama daha güzel bir son olabilirdi.
️️ 5/10
Celil Oker'in dedektif Remzi Ünal serisini ağır ağır okuyorum. Polisiyeye duyduğum sevgi ve bir yandan da hep benzer ve yavan şeyler okuyor olmanın getirdiği bir bıkkınlıkla okuyorum, diyebilirim. Psikolojik gerilim eserlerinin hep birbirini andıran, benzerliğin ötesine dahi geçebilen bir tarzı var, sanki kurgu dünyasının çok bilindik, çok benzer
