Kolunu havaya kaldırarak son bir kez el salladı ve gülümsedi. Bowman o el sallayışı ve o gülümsemeyi asla unutmadı çünkü basamaklardan babasını izlerken birden babasının duygularını çok net bir şekilde yakalamıştı. Babalarının her birine karşı duyduğu o sıcak, güçlü ve bitmez tükenmez sevginin büyüklüğünü ve eğer kelimelere dökülse, ‘Sizi bir daha görebilecek miyim?’ diyen yalnızlığının sessiz çığlığını hissetmişti.