Bazı kitaplar vardır birazcık yorumlayacak olsanız okura spoiler verecek kaygısı yaşarsınız. O kadar açık ve öngörülebilirdirler. Fakat bazılarını da sayfa sayfa özetlemeye çalışsanız bile, kitabın konusunu dahi anlatamazsınız. İşte Mehmet Erte'nin Sahte'si 2. gruba ait.
Kitabın roman, romanın monolog, yazarın karakter, karakterin yorumcu, kurgunun günce, güncenin hayal gibi olduğu; okurun da bolca kafasının karıştığı bir kitap 'Sahte'. Gerçek manada ben ne okuyorum hissine sıkça kapılıyorsunuz. Hatta o karmaşaya kapılıp siz bile kitabın içine girmiş olabilirsiniz. Yine de ortamdan kopamıyor sonuna kadar gidiyorsunuz. Kitabın sonuna gelince de... Onu da okuyup görün ki, aynı duvara çarpmış olalım.
Yani anlayacağınız Erte okuruyla oyun hamuru gibi oynuyor. Sonra da yamuk yumuk yapıp bırakıyor. Şu da bir gerçek okuru da bu sıradışı davranıştan garip bir haz alıyor. Fakat iş yoruma gelince o da kitap dostlarına ancak bu kadar anlatabiliyor.
