Semaver yaklaşık on beş yıl evvel beni bulmuş; pek kıymetli bir çocukluk hatırasının ortağıdır. Sait Faik Abasıyanık döneminin dışında bir öykücü olduğunu tekrar hissettim. Tanımladıkları, anlattıkları çoğu zaman insanın en içindeki nüanslara basıveriyor. Beş cümle okuduktan sonra irkiliyorsun ya da gönlün kırılıyor öylece. O ana dair bir kesit sunmasından mı kaynaklanıyor sadece? Muhtemelen hayır, yazma şeklinin yanı sıra tahlilleri ve gözlemcilik yeteneğinin seviyesi de işin içine karışınca bunlar çıkıyor ortaya. Favorilerimi listelemeden geçemeyeceğim:
- Meserret Oteli
- İpekli Mendil
- Garson
- Birtakım İnsanlar
- Louvre'den Çaldığım Heykel
Popüler kültür mecmualarında bu ay kapağı ve iç sayfaları süslüyor oluşu belki bir nebze daha dikkatleri üzerine çeker kim bilir? Huysuzluk edecek değilim, ne olursa olsun okunsun kafi :)
