Her zaman yeniden doğan umutları vardı çocuğun. Büyütüp büyütüp çaresiz ölümünü izlerdi umutlarının ama asla pes etmezdi. Bilirdi ki insan, hayalleriyle umutlarını yeşertir .
Hayat insanlara her zaman aynı sofraya sunmuyordu .Onun için paylaşmak gerekiyordu çünkü hayat paylaşınca daha da güzelleşiyordu. Bir gülen yüz bir anda iki yüz oluyordu.