Sevgili Ölülerim
Hüseyin BatuhanSevgili Ölülerim Hakkında
Sevgili Ölülerim konusu, istatistikler, fiyatları ve daha fazlası burada.Hakkında
İnsanı öldüren şey ölüm değil, unutulmaktır. Ölenler unutulmadıkça ölüm onlara bir şey yapamaz. Şu da var ki, ölenleri her an anmak, onları aramızda saymak yaşamın gerçeğine aykırı... Aramızdan ayrılıp gidenler, geride kalıcı yapıtlar bıraksalar bile, unutulmak talihsizliğine uğrarlar çoğu zaman. Hele bizim gibi yazılı kültürü fazla gelişmemiş bir toplumda ölmek, adıla sanıyla toprağa karışmak anlamını taşır.
Felsefeci Hüseyin Batuhan, yaşamının değişik evrelerinde yakınında bulunmuş insanları yalnızca sevgiyle anmakla kalmıyor, yeryüzünde adeta onların adına birer çınar ağacı yeşertiyor; başka bir söyleyişle, onları yazarak ölümsüzleştiriyor. Aile yakınlarından üniversite çevresine kadar, yurt içinde ve yurt dışında tanıdığı, yaşamı paylaştığı insanlarla ilgili acı tatlı anılarını tazeliyor. Sevdiklerini bize de sevdiriyor. Yetkin bir kalem adamı olarak kalıcı portreler çiziyor. Adlarını düşünce sanat dünyasından bildiğimiz, Cavit Orhan Tütengil'den Macit Gökberk'e, Arif Payaslıoğlu'ndan Arda Dankel'e, Erdal Kunt'a, Sevil Akdoğan'a, Haldun Taner'e, Zeyyat Selimoğlu'na, Necati Cumalı'ya, Şadi Çalık'a (ve daha nicesine) kadar birçok ünlüyü insan yönleriyle tanıma olanağını buluyoruz.
Yazar: 
Hüseyin Batuhan
Tahmini Okuma Süresi: 4 sa. 29 dk.Sayfa Sayısı: 158Basım Tarihi: 2002Yayınevi: Bulut YayınlarıISBN: 9789758295708Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak
Türler:
Benzer Kitaplar
Yazar Hakkında
Hüseyin BatuhanYazar · 9 kitap
1921 yılında Sürmene’de doğdu. Babası esnaf Mustafa Batu annesi Fatma Hanım’dır.[1] İlkokulu Sinop'ta okuduktan sonra öğrenimine parasız yatılı olarak Kastamonu Lisesi'nde ve İzmir Erkek Lisesi'nde devam etti. İzmir Erkek Lisesi’nden mezun olduğu 1939 yılında İstanbul Üniversitesi'nin Felsefe Bölümü'ne girdi ve 1943’te okulu bitirdi. Aynı yıl arkadaşı Turan Pamuk'la evlendi, evlilikleri eşinin 1996 yılındaki ölümüne kadar 53 yıl sürdü.
Bir süre İstanbul Üniversitesi Yabancı Diller Yüksek Okulu’nda Fransızca okutmanlığı ve Kars’ta Felsefe öğretmenliği yaptı. 1949’da İÜEF Felsefe Bölümü’ne Sistematik Felsefe Asistanı olarak girdi.“Kierkegaard’da İroni ve Humor Kavramı” teziyle doktor oldu.[1]
1954-57 yıllarını Heidelberg'te geçiren Batuhan orada "Batı'da Tolerans Fikri'nin Gelişmesi" adlı tezini hazırlayarak 1958 yılında doçentlik unvanını aldı. Tezi, 1959'da yayınlandı. Bu eseri nedeniyle 1962 TDK Bilim Ödülü’nü kazanmıştır.
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nde görev yapan Batuhan, 1966 yılında ODTÜ Beşeri Bilimler Bölümü’ne mantık ve felsefe dersleri vermesi için çağrıldığında dostu ve meslektaşı Teo Grünberg'le gelme şartı ile kabul etti.[2] 1970’te Teo Grünberg'le birlikte Modern Mantık adlı bir kitap yazdılar. ODTÜ'de felsefe dalında yüksek lisans ve doktora programlarını açılması için çaba gösterdiler. Batuhan ayrıca dönem dönem Münih, Oxford ve Salzburg Üniversitelerinde de öğretim üyeliği yaptı.
Batuhan, Ankara’ya geldiği dönemde Milli Eğitim Bakanlığıyla yakın bir ilişki kurarak modern mantığın lise ders kitaplarına girmesini sağladı; felsefe öğretmenlerinin bu konuyu öğretebilmeleri için 10 yıl boyunca (1966 – 1976) yaz aylarında felsefe öğretmenlerine yönelik modern mantık kurslarının açılmasını sağladı ve bu kurslarda eğitim verdi.
Eşi Turan’ın İstanbul’a yerleşme isteği üzerine 1978’de kendi isteğiyle profesör olmadan ODTÜ’den emekli oldu; Heybeliada’ya yerleşti, ardı ardına kitaplar ve makaleler yayımlamayı sürdürdü. Makale ve denemelerini Hareket, Sosyoloji ve Felsefe Arşivi dergilerinde, Cumhuriyet ve Milliyet gazetelerinde yayımladı. Felsefe dünyasında tartışma yaratan[3] Otobiyografik bir kitap (İspanya’da Bir Şato), eşi Turan’ın günlüklerinde yazılanları ve ona olan aşkını anlatan iki kitap[4] (Bir Zamanlar Bir Turan Vardı, Turan’ın En Mutlu Yılları), liseli gençlere yönelik bir kitap (Uğur Felsefe Öğreniyor) yazdı. 9 Aralık 2003 günü Küçükyalı’da yaşamını yitirdi.
Tiyatro ile de uğraşan Batuhan’ın “Büyük Çınar” adlı oyunu 1961’de İstanbul Şehir Tiyatroları’nda oynanmıştır. 2007’de yayımlanan “Semiyotik, Fanatizm Ve Tolerans” adlı kitabında “Batıda Tolerans Fikrinin Gelişmesi” adlı kitabı ve konuyla ilgili daha önce kitaplaştırılmamış bazı yazıları bir araya getirmiştir.
