Merhabalar
90'larda çocuk olanların hatırladığı, 2003 doğumlu öğrencilerime asla izlerken neler hissettiğimi anlatamayacağım dizinin kitabını okudum sonunda.
Sıdıka, ailesiyle beraber yaşayan kitap, gazete okumayı seven, dünyayı & bütün yenilikleri aile filtresinden geçirebildiği kadarıyla takip eden, dışarı çıkmasına pek de izin verilmeyen genç bir kadındır.
"-Anne kız düşünüyorum da...
-Düşünme."
Onun hayatının özeti aslında yukarıdaki alıntıdan ibaret. Pencereden dışarıdaki hayatı izlerken kendi düşüncelerine sığınan bunları paylaştığında ise çoğu zaman dayak yiyen Sıdıka.
"Uzaylılar filan gelse, kurtarsa bizi şu cehaletten, şu zavallılıktan."
Kitap akıp giderken fark ettiğim şey ise aslında karşısında durduğunu düşündüğü annesi de bir zamanlar Sıdıka konumunda, susturulmuş-kısıtlanmış & öğrenilmiş çaresizliğiyle de kızına, kendine davranıldığı gibi davranıyor.
Ben okurken çok güldüm, çoğu zaman kahkahanın ardından içimde burukluk-aklımda düşüncelerle bıraktım bölümleri ama. MOL kitaplardandır benim için. Yine Sıdıka'dan bir cümleyle umut bırakıyorum buraya.
"Bugün kötü olan her şeyi kendisiyle baş başa bıraktım çünkü dışarda bahar vardı... yarın yine olucak..."
