" Benim servetim, kitaplarım diyordu ..
Kitaplarım, yani hayatım.."
Hersey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak.. hersey yerli yerinde. Güzel..
Lakin ben neredeyim? Zamanın neresinde? Hangi sarmaşıklar sarıp sarmaladı beni? Böcek sesleri dediğin, gecenin geç vakitlerinde tıkır tıkır kitapları yiyip duran kitap kurtları mı? Ben miyim? Profesör oldum. Sonra kürsü başkanı.. Güldürüyorsun adamı.. YÖK'ten sonra ne kaldı, kürsü mü? YÖK'ten önce ne vardı?
Kitaplar..
Evet, kitaplar hep vardı..
Ve biliyor musun son günlerde kendime hep şöyle hitap ediyorum:
— "Ey çok kitaplar okuyan"..
Kitaptan bir alıntı.. o kadar güzel ve naif ki paylaşmadan geçemedim..
Bu kitabı tavsiye üzerine okudum.. çok sey kattı.. gün boyu bu hayatın sırrını düşündüm durdum..
Neydi bu hayatın sırrı ? Aramak mı, aramakla bulunmaz ama bulanlar hep arayanlardır sözünün arkasından koşmak mı ?
Yoksa kaybolmak mı? Sırrın ne olduğunu bilmeden, aramadan, erismeyi dahi düşünmeden kendini kaybetmek mi?
Ya da okumak mı ? Cilt cilt, satır satır, dur durak bilmeden kitaplarda varolmak mı??
Sahi neydi bu hayatın sırrı ? Sırrı bulmak mı ? Sırra kadem basmak mı?
