Hayat denilen bu yolculuğa bir şeylerimiz eksik şekilde çıkarız. Kimi zaman ufak tefek parçaları kendimize yeterli görür ve eksiklerimizi onlarla kapatmaya çalışırız ama hiç bir zaman tam olamayız. Ta ki, doğru parça yerine gelip yerleşene kadar.
Hayat acımasızdı çünkü sevdiklerimizi kaybetmemizin tek yolu ölüm değildi. Yaşarken de kaybedebiliyorduk. İşin kötü tarafı, Ben sadece sevdiğimi değil, her şeyimi kaybetmiştim. Kendimde dahil olmak üzere, her şeyimi.