sevgi iyileştirir. tüm çıkmaz sokaklardan ve düştüğümüz karanlıktan bizi sevgi kurtarır. bu kitap, bu seri bunu bir kez daha anlamamı sağladı. zorluklar olur, bazı acılar hiç geçmez ama içten, gerçek bir sevgi bizi kurtarabilir. güzel duygular da uğrayabilir ve en çaresiz hissettiğin anda bile bir ışık bulunabilir. tüm acıların ve yaşanmışlıkların ardında bile gülümseyebileceğimizi, dipte hissettiğimizde bile hayatta gülebileceğimiz şeylerin var olduğunu bize öğreten bir seriydi. bana her duyguyu yaşatan, yeri geldiğinde ağlatan yeri geldiğinde güldüren güzel bir yolculuktu. birçok acıyı sığdırdık yüreğimize. bazen kendimizi bulduk bazen onların acılarını içimizde hissettik ve onlarla birlikte üzüldük, yıprandık, yorulduk, umutlandık, sevindik, eğlendik... hislerin kitabı sokak nöbetçileri. hepsini kalbimizde hissettik, anladık. çocuk olduk, büyüyemedik, büyüdük. en değerlisi birçok hayatı içinde barındırması ve hepimizin belki çocukluğumuzu belki acılarımızı onlarda bulmamız ve aynı veya benzer şeyleri paylaşmamız. her daim ben de ayrı bir yere sahip olacak ve defalarca okumaktan hiç bıkmayacağım. okumayı düşünmediğim ve başta ön yargılı olduğum kitabın bana bunları yaşatması hatta hislerimi yeterince tarif edemediğimi hissedişim tuhaf ama iyi ki okumuşum. veda etmek hep zor, size veda etmek de zor olacak ama kendimi sürekli burada bularak belki de hiç veda etmemiş sayacağım.
