Daha önce hiç, yazarı çok duyup ama kimseye danışmadan kitabın ismine bakarak alıp okuduğunuz oldu mu? “ Son Oyun “ bu isme bakıp cinayet romanı olacağını düşünemedim. Ama açık konuşmak gerekirse, cinayet romanları bana kişisel gelişim kitaplarından daha çok şey katmıştır. Katilin ruh hali, karakteri, cinayeti işleyiş tarzı, sonrası… Maktülün hayatı, öldürülmesi…. Bu tür romanların bana göre, arka planı farkında olalım yada olmayalım bize çok şey katar. Çok farklı hayatları, farklı düşünceleri ve olayları aktarır. Etkisi altına alır. Tabii cinayete özendirmediği müddetçe. Kitaba gelecek olursak, cinayet romanı yazmak isteyen bir yazarın, gittiği kasabada cinayet işlemesi. Oldukça ironik bir durum. Kitap, kadınların şehvetini, iktidar kavgalarını, toplumun alıştığı tabuları, din karmaşasını, cinselliği farklı tarzlarda anlatıyor. Roman karakterinin Tanrı ile yaptığı konuşmalar, sorgulamalar hatta suçlamalar kitaba hava katmış diyebilirim. Lâkin sonlara doğru bu kısımlar hesaplaşmaya, meydan okumaya gittiği için beni rahatsız etti. Özellikle “ insanları yarattın, karakteri neden ekledin ? “ kısmı çok düşündürücüydü ama bir o kadar da can sıkıcıydı. Din hassasiyeti olan, sorgulamayı yanlış bulan kişilerin bunları göz önünde bulundurarak okuması gerektiğini düşünüyorum. Keyifli okumalar.
Ahmet Altan in diğer romanlarından geriye düşmüş, zayıf kalmış bir romanı
Tabi gene okutturuyor gene yazarın sevdiği ve bilindik konularını içeriyor
Fakat açık bir şekilde diğer romanlarında aşağı bi yerlerde
Ucuz roman sayılabilecek kadar hem de
