'İşte' dedim, 'Baba Erenler, senin cumhur devleti işbaşında. Bak ahali nasıl da güzel güzel birbirini idare eder.' Ters ters baktı. Lafıma alındığı besbelliydi. Hiç pervam yok artık. İsterse alınsın. 'Bu mu cumhur?' dedi, 'Bu cumhur falan değil, düpedüz rezalet!' Damarına iyice basacaktım, kararlıydım. 'Bildiğin başka bir cumhur var mıdır Baba Erenler?' dedim, 'De bana nerededir? Gidip onu getireyim.' Kızgın kızgın baktı. Sustu. Sonra kendini bıraktı. Oturduğumuz sedirde kaykıldı. 'Yahu Arif Ağa' dedi, 'söyle şu neferden birilerine de bize birer çubuk yakıp getirsinler. Birer kahve de olsa makbule geçer hani!' Sonra kahkahayla gülmeye başladı. Gülüyor, gözlerinden yaşlar gelip öksürmeye başlayana kadar gülüyor, arada hırıltılı bir sesle, 'Cumhur devleti... Cumhur devleti...' diyor, yine kahkahaya boğuluyordu.
