Yaşam onay beklemez çünkü. Gerçekleştirir ve sonucu dayatır insana. Beklenmedik anlarda beklenmedik olanlar olur. Roman ise okurun onayını bekler, anlattığına onu inandırmalı, bir kez bile güvensizlik uyandırmamalıdır. En zor olanı da yazarın kendisiyle yüzleşmek zorunda kalması! Hangi babayiğit kolay kolay cesaret edebilir kendisini karşısına alıp ondan hesap sormaya?